જો’ અને “તો’

ચંદ્રવદનભાઇની મેઇલ દ્વારા મળેલ અત્યંત જાણીતી બાળવારતાના અનુસંધાને …

એક દિવસ જંગલમાં એક સિંહ શિકારીની જાળમાં ફસા ગયો. …..અને, એક ઉંદર ત્યાં આવ્યો.

જો’ અને “તો’ વચ્ચે આ બોધ વર્ષોથી અફળાયા કરે છે .. પણ વ્યવહારમાં કે સંસારમાં કયા નસીબદારને આવા વ્યક્તિના દર્શન થયા ? જંગલીપ્રાણીઅો પણ ભૂખ્યા થાય ત્યારે ભૂખ લાગી હોય તેટલો જ શિકાર કરતા હોય છે … એની સાથે માણસને સરખાવાય ?

અખિલભાઈ,

ઘણા સમય બાદ, તમે પધારી, આ પોસ્ટ વાંચી, અને પ્રતિભાવ આપ્યો, તે માટે ખુબ ખુબ આભાર !

આ વાર્તામાં બે પ્રાણીઓનો વાર્તાલાપ છે…..પણ….આ કે આવી બાળવાર્તાઓમાં પશુને “વાચા”આપનાર માનવી જ છે !સંસારમાં ગુણીજનો ઘણા જ ઓછા !

માનવીઓમાં જ્યારે “માનવતા” ઓછી થાય ત્યારે આ “માનવ”ને જ દુઃખ લાગે. એ ત્યારે “સેવા” નો પંથ અપનાવે. …કોઈ હ્રદયના દર્દ સાથે કંઈક લખી, “સાચી સમજ” આપવા પ્રયાસ કરે…અને, આવા પ્રયાસોમાં સમાય છે “બાળવાર્તા કે બોધવાર્તા” !

શું આવી વાર્તા કે સેવાથી સંસારમાં બધા જ “ગુણીજનો” હશે ??…ના ! તેમ છ્તાં સેવા કરતા રહેવું એ જ ધર્મરૂપી ફરજ. કોઈને એવા કાર્યો નિહાળી પ્રેરણા મળશે…તો કોઈને કદાચ આવી બાળવાર્તા “પ્રેરણાદાયક” હોય શકે !

હા, તમે જે લખ્યું કે જાનવર એની ભુખ પુરતું જ ખાય, જ્યારે એક માનવી એવું પ્રાણી છે કે એની ભુખ કરા પણ વધુ ખાઈ છે….અને, એનું “બુરૂ” પરિણામ પણ ભોગવે છે !

“જો” ..અને “તો” સંસારમાં હંમેશા રહેશે જ !….જ્યારે “જો” અને “તો” નું મિલન જે કોઈ કરી શક્શે ત્યારે એનું જીવન ધન્ય હશે ..ત્યારે, એ માનવમાં “માનવતા” ખીલી હશે !

ચંદ્રવદન.

કલ્પના કરવી ….. માત્ર વીચારવું …. અને કરેલી કલ્પનામાં આવેલ કોક વીચારને આચરણમાં મૂકવાની કે મૂકાવવાની વાત મને જો અને તો વચ્ચે જણાતી નથી ..

લખવું એ અભિવ્યક્તિ છે આચરણ નહિ.

પ્રથમ તબ્બકે સારુ લખવું – સાચું લખવું .. ખાસ્સી મોટી ભ્રમણા હોય છે.

ત્યાર બાદ બીજા તબક્કે સારુ બોલવું – સાચું બોલવું .. ચારિત્ર્યની પરીક્ષા જ થઇ જાય છે.

સારા લેખ શું અને કેમની ચર્ચા કરીને આભાસી ચિત્ર ખડું કરે જવલ્લે જ સાચા ( સારા નહિ ) વિચારને જન્મ આપે જયારે સાચા લેખ કેવીરીતે નો અમલમાં મૂકી શકાય તેવો વાસ્તવીકતા સાથે જોડાયેલો ઉત્તર આપે.

જીવન વાસ્તવીકતા, કલ્પના નહિ.

મારે ગળે જો અને તો ન ઉતરવાનું મુખ્ય કારણ એ છે કે મને શું કે કેમ જાણવા કરતાં ‘કેવી રીતે’ જાણવાની સતત ઉત્કંઠા રહેતી આવી છે.

શુ અને કેમ જેવા પ્રશ્નોના જવાબ દર બીજા બ્લોગ ઉપર સુવીચારથી માડીને ‘સારા’ લેખમાં છલકાતા જ હોય છે ને ?

સ્વ કે જાત ’અનુભવ’ પર આધારીત ‘કેવી રીતે’ની છણાવટ કરનારા બ્લોગરોને ગણવા માટે એક અંગળીના વેઢા પણ વધી પડે છે.

આ મને થયેલા અનુભવે મારી કેળવાયેલી આજની માન્યતા છે.

…. સમય જતાં થનારા નવા અનુભવો તેને બદલી પણ શકે છે.

08.08.2010