એક વરસ

૦૭ મી મેં, ૨૦૧૧ – તૃપ્તિ સાથે હું પાલનપુર એક કામ અંગે ગયો હતો ..

બરાબર ….
૩૬૪ દિવસ પહેલા …
આ જ તારીખે …
આ જ સમયે …
મારા મિત્ર, માર્ગદર્શક અને અત્યંત પ્રેમાળ
પિતાએ મારી ગેરહાજરીમાં
જીવનનો છેલ્લો શ્વાસ લીધો …. અને મુક્યો.

આ ૩૬૫ દિવસ દરમ્યાન
એમનો ખાલીપો અનુભવ્યો ..

.. એમના વગર જીવવાની આદત કેવી રીતે પડશે ? ..

જો તમારા પિતાજી હયાત હોય,
તો રોજેરોજ જેટલો સમય એમની સાથે ગાળી શકાય
એટલો સમય બીજા કામ બાજુએ મુકીને પણ જરૂર ગાળજો …
એમને અડજો, સ્પર્શજો, વ્હાલ કરજો, પીવા પાણી આપજો, ભીના હોઠ લુછી આપજો,
ચા પીવડાવજો, ગમ્મત કરજો, ભેટજો, … એમની સામે જોજો … હસજો અને હ્સાવાજો ..

.. નહી તો જીવનભર આંખ આંસુ સાથે પણ તરસતી રહી જશે ..

બહુજ અઘરું છે એમના વગર જીવવાનું … બસ, … હવે નહી લખાય.