કેમ ?

ગઇકાલે .. ૦૩.૧૨.૨૦૧૨

એક સ્થાનિક સંસ્થાના ઉપક્રમે
કોલેજના છેલ્લા વર્ષમાં ભણતા આશરે ૧૫૦ યુવાન વિદ્યાર્થીઓ સાથે વાર્તાલાપ કર્યો. આગલી હરોળમાં યુવતીઓ અને પાછલી હરોળમાં યુવકો બેઠા હતા. મે થોડો ફેરફાર કરીને આગળ થી પાછળ ડાબે યુવતીઓ અને જમણે યુવકોને બેસવા કહ્યું.

AV presentatin સાથે લગભગ ૭૦ મીનીટની મારી રજૂઆત બાદ ૨૦ મીનીટ સવાલ જવાબ માટે ફાળવી હતી.

સૌના ચહેરા પર આશ્ચર્ય સહિત આનંદ અને આંખમાં સળવળી રહેલી સવાલ પૂછવાની ઇચ્છા શરમના તાળાને ખોલવા પ્રયત્ન કરી રહી હતી.

અંતે સૌને શુભેચ્છા આપીને મારું વક્તવ્ય પૂરુ કર્યું.

…. સર, વાપસ કબ આઓગે ? … એક જણે પૂછી જ લીધું.

મે એની સામે જોયું. સ્મિત કર્યું. ..
… કબ આઉ ? …
… કલ … !!
… ક્યું ? …
… ઐસી જાનકારી આજતક કીસીસે નહિ મીલી .. આપ પહલે આતે તો જીન્દગી બન જાતી …

હવે આશ્ચર્ય મારા ચહેરા પર હતું અને સવાલ મારા મનમાં કે …

… જીવનના પહેલા તબક્કાના ૨૦ વર્ષ વટાવી ચૂકેલા આવા યુવાનો માટે કેમ હું મોડો પડ્યો ?
… આમને જાગ્યા ત્યારથી સવાર કેવી રીતે સમજાવાય ?
… આમની આર્થિક.. બૌદ્ધિક… માનસિક .. પારિવારીક .. સામાજીક .. વ્યાવસાયિક .. જરૂરીઆતો સમજીને કેમ ભણાવવાનો પ્રયાસ નથી કરાતો ?

કેમ ? Why ?

About અખિલ સુતરીઆ

મારા વિશે મારે કંઇક કહેવાનું હોય તો, .... થોડુ વિચારવું પડે. મને મારી ઓળખ કરાવે .... એવા એક જ્ણની તલાશમાં છું.
This entry was posted in રોજનીશી ૨૦૦૯. Bookmark the permalink.